Fyrir sætar lesbíur er morgunkynlíf eins og sopa af fersku kaffi. Það vekur spennu og tónar þau upp, rifurnar þeirra finnast aftur orka og tilbúnar til að sættast við alla. Það er svo gott í upphafi nýs dags að finna orkuna í öllum líkamanum. Viðkvæmu krónublöðin opnast undir þrýstingi frá tungu kærustunnar og drýpur safinn drýpur beint inn í munninn. Það er unun að horfa á þessar sætu.
Kennarinn er frekar háþróaður - að láta nemendur ríða fyrir framan sig og gefa henni ráð er flott. Vissulega var nemandinn svolítið feiminn í fyrstu, en það leið fljótt. Ég held líka að við þurfum praktískan kynlífskennslu, þá verður það almennilegt og öruggt. Og enn kemur gaurinn á brjóstin á kennaranum - þegar allt kemur til alls þurfa nemendur einhvern veginn að þakka henni fyrir að kenna þeim.
Það er það sem ég er að spyrja um